“Almanya Birleşik Devletleri”nin (eyaletlerinin) 1990’dan sonra Batı Almanya’ya yeni katılan eyaletlerinde sağcı radikalizmin kaynamaya başladığı görülüyor. Bu da eski Doğu Almanya (DDR: Almanya Demokratik Cumhuriyeti) tarihine dayanıyor.
Alman-Alman (batı-doğu) birleşmesinin 25. yılında birlikte yaşamanın tecrübelerini belgelemek kolay. Doğu Almanya’da ortaya çıkan NPD (Almanya’nın Milliyetçi Partisi) 2005’te 6 bin üyeye sahipken, şimdi bu rakam 5 bin 200’e inmiş bulunuyor. 2004 yerel seçimlerde NPD Saksonya’da % 9,2 oy olarak parlamentoya üye sokabilmişti. 2014 seçimlerinde ise % 4,9 oy alarak gerekli % 5’lik barajı aşamamıştı.
Buna rağmen Rostock ile Radebeul arasında, yani eski Doğu Almanya bölgelerinde, durum biraz farklı gözüküyor. Burada belli gurup bir insanda Federal Almanya devlet anlayışına pek de ters düşmeyen ama kendilerine has milli şuur oluşmuş. Bu şuur ne 1945’teki büyük yenilgi ve ülkenin parçalanması, ne de sosyalizm döneminde yok olmamıştı. Bu halk dayanışması ruhu DDR döneminden beri süregelmekte ve bilhassa kırsal kesimde daha çok hissedilmektedir.
DDR halkı kendi yalanlarına kendini inandırmakta büyük başarı kazanmıştı. Bu masallardan biri de kendilerinin daha iyi bir Alman devleti olduklarına dairdi. Çünkü onlar Nazi geçmişinden kurtulmayı becermişlerdi.
DDR zamanında Doğu Almanyalılar ‘yabancı’ olarak sadece Sovyet askerlerini ve Vietnamlı işçileri görüyorlar ve onlarla hiçbir temas kurmuyorlardı. Bu yabancılar arasından bir kadın hamile kalırsa ya kürtaj yapmak ya da ülkesine geri yollanmak seçimleri arasında kalıyordu.
Şimdi ise Doğu Almanlar, hiç tanımadıkları yabancılarla ummadıkları kadar fazla sıklıkta karşılaştılar. Batıdakiler yabancılara 1960 yıllardan beri alışmaya başlamışken Doğulular için bu büyük bir imtihan oldu. Dolayısıyla saldırganlıklar da su yüzüne çıktı.
