Yeni bir araştırmaya göre yunuslar ıslık çalmıyor, insanlarınkine çok benzeyen bir şekilde birbirleriyle “konuşuyorlar”. Çoğu yunus sesi ıslık gibi gelse de araştırmaya göre bu sesler insanlar ve diğer birçok kara hayvanlarındaki ses tellerinin çalışmasına benzer şekilde dokuların titreşmesiyle oluşuyor. İnsanlardakine benzer bir şekilde iletişimde bulunmak yunuslarda büyük bir problemi önlemektedir. Royal Society Biology Letters’da yayınlanan araştırmanın baş yazarlarından Peter Madsen şöyle anlatıyor:
“Biz ya da diğer hayvanlar ıslık çalarken, sesin tonu hava boşluğunun rezonansının frekansı ile belirleniyor. Sorun, yunuslar daldığında hava boşlukları artan basınç nedeniyle sıkışıyor. Eğer yunuslar gerçekten ıslık çalsalardı derinleştikçe giderek daha tiz bir ses çıkarırlardı”.
Aarhus Üniversitesi Biyoloji Bölümü’den araştırmacı Madsen ve ekibi 1977’de 12 yaşında bir erkek şişe burunlu yunusun kaydedilen sesini tekrar analiz ve dijitalize ederek yunusların nasıl iletişim kurduğunu araştırdılar.
Yunuslar %80 helyum ve %20 oksijenden oluşan “heliox” bir karışımda nefes alıyorlardı. Bu karışım bilim insanlarının deyimiyle insanların Ördek Donald (Donald Duck) gibi ses çıkarmasına sebep olur. Bunun sebebi bu karışımında ses hızının normal havadan 1.74 kat daha fazla olmasıdır. Eğer birisi helyumu içine çektikten sonra ıslık çalarsa çıkan sesin tonu hava soluduğunda çıkandan 1.74 kat daha tiz çıkacaktır.
“Yunusların heliox ses çıkardıklarında ses perdesi değişmiyor. Bu demek oluyor ki ses perdesi nazal (burunla ilgili) hava boşluklarının büyüklüğü ile ölçülmüyor, dolayısıyla bu ses bir ıslık değildir. Çıkarmak istedikleri sesin tonuna göre doku üzerindeki hava akımı ve kas gerginliğini ayarlayıp, burundaki bağ dokusunu titreştirerek ses çıkarırlar. Bu bizim ses tellerimizle çıkardığımız sesle aynı mekanizmadır.”
Kaynak: Evrim Ağacı
